За да воспоставите плоден дијалог со институциите, пред сè, треба да го идентификувате вистинскиот соговорник, односно одговорното лице за прашањето на вашето прашање. Би било бескорисно, ако не и контрапродуктивно, на пример, да побарате извод од банка од вашиот лекар наместо од вашиот банкарски службеник. Вистинскиот соговорник би можел да биде технички јавен службеник, но не само: во оваа фаза дијалогот со институциите може да се смета и за политички процес, поради што е прифатливо обраќањето до политичар. Вашата заедница и вашите колеги имаат свои должности во процесот на мониторинг: затоа, двете страни треба да го сфатат ова сериозно. Мора да работите и да комуницирате најдобро што можете, но и тие треба да дадат сериозни и веродостојни одговори. Така, вашата група треба да го следи одговорот (или недостатокот на него) за да се обезбеди дека тоа претставува „добар одговор“ на „доброто прашање“. Како можете да препознаете „добар одговор“? Тој е целосно во согласност со прашањето (понекогаш администрацијата можеби не го разбрала правилно прашањето); не е општо или заобиколено (може да биде премногу апстрактно или да ги избегнува конкретните прашања што се поставуваат со прашањето); уште е напишано на бирократски јазик, но сепак разбирливо (оние кои претеруваат со техничките термини не размислуваат за достапноста на одговорот); доаѓа во разумно време (законот ви дава прецизни рокови, кои администрацијата треба да ги почитува). Ако тоа е ефективно „добар одговор“, треба да го валоризирате, исто така јавно. Понекогаш администрацијата воопшто не одговара: во тој случај треба повторно да проверите дали правилно сте го формулирале вашето барање и сте го испратиле на вистинската адреса. Ако одговорот е да, не се откажувајте, туку инсистирајте, барајќи соработка и, можеби, организирање јавни дебати за тоа, обидувајќи се да извршите политички притисок за да ги активирате службениците.