Моќта е насекаде: вашите родители ја користат моќта над вас кога одлучуваат во кое време ќе легнете ; наставникот практикува моќ одлучувајќи како да ја спроведе наставата; владата, на највисоко ниво, ја користи моќта кога одлучува како да ги користи даночните пари за да влијае врз вашиот живот. Но, дури и кога тоа не го забележувате, имате и вие моќ. Имате моќ врз пријателите кои ги убедувате каде да излезете навечер. Имате моќ врз колегите кога ги убедувате да донесат една одлука наместо друга.

Моќта има релациона природа. Секогаш се остварува во рамките на меѓучовечки интеракции и никогаш не е статична. Се поместува и се менува, одлива и тече. Може да се делегира како „доверена моќ“: кога ја доверуваме на други, за да можат да носат одлуки и да дејствуваат во наше име, или може да ни биде доверена од општеството, особено преку работата што ја работиме, во сите улоги и задачи што ги имаме во рамките на кои било групи ( пријатели, семејство, спортски тим, училишен час, здружение итн.).

Моќта сама по себе не е добра или лоша: може само да се користи на добар или лош начин. Доверената моќ не прави одговорни за благосостојбата и животот на другите. Затоа, делегираната власт може да се користи разумно и со грижа, или да се користи лошо за приватни интереси, со непочитување и во крајна линија на штета на оние кои ја довериле.

Кога се користи на лош начин, се нарекува „злоупотреба на моќ“ и води до корупција. Подобро: „злоупотреба на доверената моќ за приватни интереси“.
Затоа, наше е добро да ја користиме моќта што ни ја доверуваат другите.
Потребна ни е општествена доверба (столбот на нашето општество, види повик за рефлексија 1) за да веруваме дека моќта која ја делегираме ќе се користи за јавен интерес, но секогаш е важно, како граѓани, да следиме како другите ја користат доверена моќ за да се чува јавниот интерес.